ශූ ............

ජගත් විජේනායක සර් ගේ ගණකාදිකරණය පන්තිය ..නුවර පේරාදෙණිය පාරේ IMS හෝල් එකේ ..සෙනසුරාදා උදේ 8-10..මානව මානවිකාවෝ පිරිලා ඉතිරිලා ..
කොහොමත් අපේ කට්ටිය හිටියේ නිතරම හිටියේ මැද පේළිවල ..ඉද හිට පිටිපස්සෙමත් ඉන්නවා ..පල්ලෙහා පාරේ යන වාහන දිහා බලන්න ..දොඩම්වල උඩ පාරේ යන පාට සරුංගල් වලට ශු කියන්න අපේ කට්ටිය හරිම දක්ෂයි ..පන්තිය පටන් ගන්න කලින් කවුරුහරි නිකමට හරි නැගිට්ටොත් ශූ සද්දේ ...නිතරම ඇහෙනවා ..ගොඩක් වෙලාවට ගැහැණු ළමයි නම් නැගිටින්නෙම නැති තරම් ..නැගිට්ටෝත් ඉතින් ඉවරයි ..
දවසක් ජගත් සර් උගන්වමින් ඉන්න වෙලාවක පල්ලෙහා ඔපිස් එකෙන් පණිවිඩයක් ගෙනත් දුන්න ..චිට් එකකුත් එක්කම ..ටික වෙලාවක් සර් චිට් එක දිහා බලන් ඉඳල ගැහැණු ළමයෙක්ගේ නමක් කිව්වා ..මට මතක හැටියට "ඉනෝකා " කියල නමක් සම්පුර්ණ නම මතක නෑ .අපිට පේලි දහයක් විතර ඉස්සරහින් වාඩි වෙලා හිටිය කොළ පාට ගවුමක් ඇදන් හිටිය ගැහැණු ළමයෙක් නැගිට්ට ..සර් කිව්වා "ඔය ළමයාගේ ගෙදර කවුදෝ ඇවිත් පණිවිඩයක් කියන්න ..පොඩ්ඩක් පල්ලෙහට ගිහින් බලන්න "..අපේ කට්ටිය පටන් ගත්ත ෂු ව
ඒ ගැහැණු ළමය ඉක්මනටම කඩිසර ගමනින් පහලට ගියා ...බිම බලාගෙන ..මුළු බිල්ඩිමම දෙදරුම් කන විදිහේ ශු සද්දයක් ....පිටිපස්සේ අය ශු එක හු වක් බවට පරිවර්තනය කරා ..සර් ළමයි ඔක්කොම දිහා බලන් හිටිය ..කෙමෙන් වැස්සක් පායලා ඉවර උනා වගේ ශු සද්දෙත් අහවර උනා ..ජගත් සර් කතා කරා ..

"දැන් ඉවරද ශු සද්දේ ..ඔය ළමයි දන්නවද ඒ ළමය එක්ක යන්න අවේ ඇයි කියල ..? ..ඒ ළමයාගේ තාත්තා නැති වෙලා .."

මුලු පන්තියම මීයට පිම්බා වගේ නිස්සබ්ද උනා ..තවත් විස්තර දැනගන්න මුළු පන්තියම බලා හිටියත් .."හරි දැන් පාඩමේ ඉතිරි ටික පටන් ගමු "කියල සර් පන්තිය පටන් ගත්ත ..ඒ කතාව එතනින් අහවර උනත් මගේ හිත ලොකු කම්පනයකට පත් උනා ..මමත් ඒ ෂුවට හවුල් උණු හින්දා ...ඒ ගැහැණු ළමයාගේ මුහුණුවර යාන්තමට වගේ මතකයි ..හීන්දෑරි උස සුදු ළමයෙක් ..පොත් දෙකත් ටියුට් ටිකත් අතේ අරන් ලෙදර් බැග් එකත් කරේ දා ගෙන බිම බලන් යද්දී ශු සද්දෙත් එක්ක හිතන්න නැතුව ඇති තාත්තා නැතිවෙලා කියල ..ඊට පස්සේ මන් විමසිලිමත්ව ඒ ළමය පන්තියේ ඉන්නවද බැලුවත් මට ඒ තරම් ඇහැ ගැහුනේ නෑ ...
එයින් පස්සේ කවදාවත් මන් ශු කිව්වේ නෑ .නිකම් හරි ශු සද්දයක් ඇහුනොත් මට එදා ඒ සිදුවීම මයි මතකෙට එන්නේ ..