Saturday, September 15, 2012

"කහපාට කමිසයක් -අම්මාගේ ගීතයක් "


කෑග ල්ල බස් නැවතුම්පල .වසර දහයකට පෙර දවසක වියපත් හවස් වරුවක ....සිදු වූ සිදුවීමක් ..ප්‍රදාන බස් නැවතුම්පලට එහා එක පැත්තක කොමර්සල් බැංකුව ..අනිත් පැත්තේ පොලිටෙක්ස් ගාර්මන්ට් එක ..මදක් ඉහලින් ඩිමන්ත දොස්තර මහත්තයාගේ බෙහෙත් සාප්පුව ..ඊට මෙහා සණස මොටෙල් එක ..ඊට ටිකක් එහායින් වික්‍රමසිංහ වලව්ව ...බස් නැවතුම්පොළ එදා හවස් වරුව කලබලකාරී උනත් බොහොම නිස්කලංක ගතියක් මවා පැව.බුලත්කොහුපිටිය /මීදෙනිය /හෙට්ටිමුල්ල /මොරොන්තොට බස් පේලියට නතර කරලා තිබුනා ..මමත් එක බස් රථයකට ගොඩ වැදුනා ..හරිම නිහැඩියාවක් ..මිනිස්සු හිටියත් ...හැමෝම තම තමන්ගේ ලෝක වල නිමග්න වෙලා හිටිය. අත දරුවෝ හිටියත් ඒ දරුවොත් කිරි සිහින තුල ගාල් වෙලා උන්න .ඉද හිට ඇහුනේ පහල මහා මාර්ගයේ යන වාහනයක සද්දයක් දෙකක් විතරමයි ...යාන්තමට විදුලි රැහැන් උඩ හැන්දෑව ගත කරන කපුටන්ගේ කෑ දර හඩත් ඇහුනා ..
මන් හිටිය බස් එකට එහා තිබුණු බස් එකට තරුණයෙක් නැගල සින්දුවක් කියන්න පටන් ගත්ත ..මුල් පේලි දෙක තුන කියද්දී මමත් විමසිලිමත් උනා ..
දෙවෙනි බුදුන් ලෙස -ලොවම උවම් කල -ලොවක පිදුම් ලද -ලොවට උතුම් ලද
අම්මා..........අම්මා ...................අම්මා
පුදුම තරම් රමණීය විදිහට ඔහු ගීතය ගැයුවා ...මන් හිතින් මගේ අම්මා ලග මොහොතක් රැදුනා ...නෙත් ලග කදුලක් මටත් හොරෙන් පැන නැග්ග ...
ස්වර පරාසය ..ඔහු කදිම විදිහට තීව්ර කරමින් හදවතටම "අම්මා"ලගට ගෙනත් තැබුවා ..ඒ මොහොතේ ඒ කටහඩ විතරමයි ...ඔහුගේ හඩේ ගීතවත්
සමාදියට මන් පුදුම විදිහට ලොබ බැන්ද..කලින් ගීතය ඇහිලා තිබුනත් එදා හැන්දෑවේ ඇහුනු එම ගීය මාව පුදුම විදිහට මගේ ආත්මයටම කතා කළා ..
හදුනන සුනිල් එදිරිසිංහගේ කට හඩට වඩා නොහදුනන එම තරුණයාගේ කටහඩ මාව පුදුම විදිහට වික්ෂිප්ත කළා ..
මන් විදුරු කවුළුවෙන් බලන් හිටිය ඔහු දිහා ..ලා කහ පාට අත් කොට කමිසයක් ඇදන් හිටියේ ..ගීතය අවසානයේ ඔහු බොහොම අවිහිංසක විදිහට ඒ බස් එකේ
හිටිය අය ගාවට ගිහින් යම් මුදලක් අපේක්ෂා කළා ..සමහරු දුන්නා...නොදුන් අයටත් ඔහු බොහොම අවිහිංසක සිනහවක් පැවා..මමත් මුදල් නෝට්ටුවක් අරන් ඔහු අපේ බස් එකට එනතුරු හිටියා ඒ තරම් ඔහු දක්ෂයෙක් .....විනාඩි කීපයක් ගියත් ඔහු ආවේ නෑ..මන් බස් එකෙන් බැස්ස ..සල්ලි දීල එන්න ..වට පිට බැලුවත් ඒ තරුණයා හිටියේ නෑ ..වෙන බස් දිහා බැලුවත් ඔහු හිටියේ නෑ ..අවාසනාවකට අපේ බස් එක ගමන් ආරම්භ කරා ..මට එන්න උනා ..ඊලග දවසෙත් ඒ වෙලාවටම මන් ගියත් ඒ අවිහිංසක තරුණයා හිටියේ නෑ ...ආයේ කවමදාවත් දැක්කේ නෑ ..අද වෙනතුරුම ..එත් මන් කෑගල්ල බස් නැවතුම දකිද්දී ..කහ පාට කමිසයක් දකිද්දී තාමත් ටිකක් විමසිලිමත් ....
දෙවැනි බුදුන් ලෙස ...ගීතය ඇහෙද්දී සියුම්ව මට ඒ තරුණයාගේ හඩ අදටත් යාන්තමට වගේ ඇහෙනවා .

No comments:

Post a Comment