කට්ටේ රස

මන් බාලදක්ෂ කරපු කාලේ ..හරිම සුන්දර අත්දැකීමක් ..එක දවසක් අපිට තිබුනා පා ගමනක් යන්න ..කණ්ඩායම් 4 ක් .හතර දෙනා බැගින් ..යන්න කලින් අපිට කිව්වා යා යුතු විදිහ ,,,ගිහින් යන තැන සිටිය යුතු ආකාරය .උදව් කල යුතු විදිහ ආදී ගොඩක් දේවල් ..ඉතින් අපේ කාන්ඩේ 4 දෙනා පිටත් උනා ..පලවෙනි ලියුමේ විස්තරේ අනුව ..හේමමාලිය ලගින් මීරා මක්කම පල්ලිය හරහා අස්ගිරිය උඩ පාර ..එතනින් මාපනාවතුර පාරේ කටුගස්තොට නගරය දෙවැනි ලියුම අනුව..එතනින් වත්තේගම පාරේ පොල්ගොල්ලට ..තුන් වෙනි ලියුම අනුව එතනින් සිරිමල් වත්තේ පුංචි පාරකට ..ගමනේ අවසානේ දවල් 2..ට ..ගෙදරකට ...කොහෙවත් නෙවේ

අපි දන්නා අපේම යාලුවෙකුගේ ගෙදරකට ..ගිය ගමන් ..අපේ යාළුවගේ අම්ම දවල් කැමට කතා කරා .."පුතාල ඔක්කොටොම කලින් බත් කාල ඉන්න ..අන්න ඔයාලට කලින් අව අනිත් හතර දෙනා කෑම මෙසේ කනවා "කියල කිව්වා ..බැලින්නම් අනිත් කාන්ඩේ හතර දෙනා හොඳට කනවා ..අපිත් වාඩි උනා ..(බාලදක්ෂයනට එහෙම කන්න බෑ....හරිනම් අපිම උයල ගෙදර අයටත් අපි දෙන්න ඕනේ )ඉතින් ඔය සංකල්පේ හින්ද හිතේ පොඩි චකිතෙකුත් තිබුනා ..ඒ දේ යාළුවගේ අම්ම තේරුම් අරන්ද

කොහේදෝ කිව්වා .."පුතාල හොඳට කන්න ..මන් කියන්නම් ඔයාල ඉව්ව කියල ....උයල මටත් දුන්න කියල" ..ඉතින් තවත් බය වෙන්න ඕනේ නැනේ ..අපි පටන් ගත්ත දවල් කෑම කන්න . ..මේසේ පිරෙන්න මාළු පිනි ..අතුරු පස ..මට මතකයි කිරි පැණිත් තිබ්බ ..බඩ කට පිරෙන්න කෑවා .හවස් වෙලා අපේ යාළුවගේ ගෙදරට එහා පැත්තේ තියෙනවා ලස්සන ඔයක් ..ඔයට ගිහින් නැවා පැය ගානක් ..රැ වෙලා ආව ..අපි කට්ටිය මුළු තැන් ගෙට ගියා ..උදව් කරන්න කියලා ..කොහෙද අපේ යාළුවගේ අම්ම ඒකත් එපා කිව්වා ..පුතාලා මොකුත් කරන්න එපා ..මන් කියන්නම් ඔයාල උදව් කරා කියල ..

රාත්‍රී කෑම වේලත් පංකාදු පහයි ..ඊට පස්සේ රාත්‍රී නින්ද ..(ඇදෙ නිදාගන්නත් බෑ අපිට මොකද බලදක්ෂයෝ නේ) ..බිම නිදාගන්න ගියා ..අපේ යාළුවගේ අම්ම කොහෙද ඒවාට ඉඩ දෙන්නේ .."පුතාල ඔක්කොටම අපේ පුතාගේ කාමරේ නිදාගන්න හදල තියෙන්නේ ..ලොකු ඇදන් දෙකකුත් දාල තියෙන්නේ .."එකේ නිදා ගන්න කියල කියද්දී කොහොම බිම නිදාගන්නද ..ඉතින් අපි අට දෙනා .කාමරේ හොඳට ඇදවල් උඩට වැටුන ..නිදාගන්න ..ටික වෙලාවකින් අපේ යාලුවගෙන් ආරාධනයක් ..

වීඩියෝ ප්ලේයර් එකෙන් හින්දි ෆිල්ම් එකක් බලන්න ,,අපිත් ඉතින් මොකෝ අකමැති වෙන්නේ ..ෆිල්ම් එක .."ඩිස්කෝ ඩා න්සර්" ..පාන්දර වෙනකම් ඒක බැලුව ..රජවරු වගේ ..අපේ යාලුවෙක් කිව්වා .."බේඩන් පවල් සාමි " එහෙම මේවා දන්නවනම් .....මොනවා කරයිද කියල ..බය වෙන්න දෙයක් නැ..දැන් එයා නැනේ ..කියල තව කෙනෙක් කිව්වා..ඊලග දවසට ඉර ඇහැරුනා ...උදෙන්ම ඔයට ගිහින් නැවා...උදේ කෑමත් සුපිරිම විදිහට ..ගෙදරින් පිටත් වෙන්න කලින් ගෘහ මුලිකයා ..අපිට ලියුම් ලියල දෙන්න ඕනේ ..අපේ යාළුවගේ අම්ම ඒ ලියුම හොඳටම ලියල දුන්න ..අපි ගෙදර ඉව්ව විදිහ ..සුවච කීකරු විදිහට හිටිය බව ..ඔයක් තිබ්බත් ඔය පැත්ත දිහා නිකමටවත් බැලුවේ නැති බව ..වීඩියෝ ප්ලයෙර් තිබුනත් ටීවී ඒක දිහා ඇහැක් ඇරලා බැලුවේ නැති බව ..ඇදවල් තිබුනත් එළියේ බිම නිදාගත්ත බව..ඔය ඔක්කොම..එද්දී අපේ අය ඒ අම්මට දෙපාර දෙපාර වැන්දා..අපි හැමෝගෙම ඇස් වල කදුළු පිරිලා ..අපිට වඩා ඒ අම්මගේ ..කදුළු බර වැඩ්යි..ඉතින් දුකෙන් එන්න ආවා ..හවස 4 වෙද්දී ගමනේ අවසානය ..අපහු පාසල් බිමට ..අපේ කණ්ඩායම් 4 ම එකතු උනා ..අපි කණ්ඩායම් දෙක එක තැනක හිටියා වගේ අනිත් කණ්ඩායම් දෙකත් එක තැනක ඉඳල තියෙන්නේ ,,ඉතින් අපි ඒ විස්තරේ ඇහුවා .එයාල ගේ නවාතැන පන්සලක් ..වයසක ස්වාමින් වහන්සේ දෙනමක් වැඩ ඉඳපු ..එක ස්වාමින් වහන්සේ නමක් කිව්වලු ..එහෙනම් ඔය දරුවෝ උයල පිහල අපි දෙනමටත් දානේ පිලිගන්වන්නකෝ කියලා..ඉතින් පිළිගන්වලා ..රාත්‍රී නින්ද ..බන මඩුවෙලු..

නිදාගන්න පැදුරු හොයල ..අපේ කට්ටිය ,,,ස්වාමින් වහන්සේ නමක් කිව්වලු ..තිබුණු පැදුරු ටික ඔක්කොම දානේ ගෙදරකට අරන් ගියා,,ඔය කාර්ඩ් බෝර්ඩ් කැලි ටිකක් හොයාගන නිදාගන්න ..ඔයාල ඉතින් බාලදක්ෂ ළමයිනේ ..කියල සැතපෙන්න ගියාලු ..නිදි වර්ජිත රාත්‍රියක් වුනාලු අපේ අය‍ට...

අපේ යාළුවො කිව්වා අපි මාර කට්ටක් කැවේ..ඔයාලත් ඉතින් ඒ වගේම ලොකු කට්ටක් කන්න ඇති නේද කියල අපෙන් ඇහුවා ..

ඉතින් අපි මොනවද කියන්නේ ..

ඔව් ඔව් අපිත් ලොකුම කට්ටක් කැවා..කියල කිව්වා ..

කාලයක් යනතුරු අපි කාපු කට්ට ගැන දන්නේ අපි අට දෙනාත් අපි නවාතැන් ගත්ත ගෙදර යාලුවත් එයාගේ අම්ම සහ තාත්ත විතරමයි ..

ඒ කට්ට රහසක් උනා ...ඒ කට්ට රස රහසක් උනා ..